Ο χορός, η μουσική και το τραγούδι αποτέλεσαν και αποτελούν τα σπουδαιότερα στοιχεία εσωτερικής ανάτασης, ψυχαγωγίας και διασκέδασης του ανθρώπου.

Είναι τα στοιχεία αυτά που δίνουν διέξοδο στην ανθρώπινη διάθεση, διέξοδο από τα παρόντα και εφήμερα, διέξοδο από τα προβλήματα και τις καθημερινές έγνοιες.

Το δημοτικό τραγούδι είναι δημιούργημα των κλειστών αγροτικών κοινωνιών και εκφράζει τα βιώματα, τις ιδέες και τα συναισθήματα του λαού.

Είναι η ποιητική και μουσική έκφραση της λαϊκής ψυχής των Ελλήνων διαμέσου των αιώνων.

Η αρχή τους δεν μπορεί να εντοπιστεί με βεβαιότητα, αλλά ήδη τον 9ο και το 10ο αιώνα ήταν σε εξέλιξη τα ακριτικά τραγούδια.  Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι κάποιες κατηγορίες δημοτικών τραγουδιών, όπως του γάμου, τα παιδικά, τα μοιρολόγια, οι παραλογές κ.ά., προέρχονται από την αρχαιότητα.

Επίσης, στοιχεία της μορφής των δημοτικών τραγουδιών και του τρόπου σύνθεσής τους αποκαλύπτουν ομοιότητες με τα ομηρικά έπη και δείχνουν προέλευση από λαϊκές συνθέσεις πανάρχαιων εποχών.

Τα δημοτικά τραγούδια εκφράζουν συλλογικά βιώματα, συνδυάζουν ποίηση, μουσική και χορό και έχουν μεγάλη ποικιλία θεμάτων.

Στα τραγούδια αυτά και στους χορούς μας υπάρχουμε εμείς οι ίδιοι, οι ρίζες μας, η ταυτότητά μας και αλίμονο αν τη χάσουμε.

Ο λαός μας, σεβόμενος τις παραδόσεις του, διαφύλαξε αυτά τα στοιχεία του λαϊκού μας πολιτισμού, κράτησε ζωντανή τη μουσική του παράδοση και τα δημοτικά του τραγούδια  και με θρησκευτική ευλάβεια τα μεταφέρει στις επόμενες γενιές.

Γιατί γνωρίζει  καλά πως έτσι το δημοτικό μας τραγούδι νικάει το παρόν, χωρίς να το αρνείται, περνάει στο μέλλον και γίνεται ιστορικά αιώνιο.